پروسيچر اصلاح شكستگي هاي كلاويكول

 

انديكاسيونها

شكستگي هاي كلاويكول اگر بدون همراهي با شكستگي اسكاپولا باشند و يا جابجايي يا روي هم رفتگي دو قطعه كمتر ازcm2 باشد و شكستگي بسته باشد،  با بانداژ Eight مي توان درمان كرد.

اگر شكستگي كلاويكول با شكستگي اسكاپولا همراه باشد و جابجايي دو تكه بيشتر از cm2 باشد و شكستگي باز يا بسته باشد جراحي لازم است كه در اينصورت يا با رد كردن اشتايمن از لومن استخوان يا زدن پلاك هاي LCP و يا DCP ظريف يا يك سوم توبيلر و همچنین از پلاهای ۳.۵ رکانسترکشن ، بسته به سايز و وضعيت شكستگي ، محل شكسته شده را فيكس مي كنند.

 

نكته

فرق پلاك هاي LCP1 و DCP2 اينست كه پلاك هاي لاكينگ در موارد استئوپروتيك شديد و شكستگي با قطعات زياد به كار مي روند و در اصل مثل فيكساتور خارجي عمل كرده و پلاك در محل پيچها لاك مي شود و تماس پلاك با استخوان حداقل مي باشد و در عين حال مي توانند compression  كامل را هم اعمال كنند. در هرحال استابيليتي حاصل در LCP بيشتر از DCP مي باشد.

 

1- Locking ‍‍Compression Plate

2- Dynamic ‍‍Compression Plate

 

جهت دیدن تصاویر این بخش به ادامه مطلب مراجعه نمایید

ادامه نوشته

سندرم تونل کارپ

سندرم تونل کارپ، شايع‌ترين نوروپاتي ناشي از گيرافتادگي عصب است که تقريبا 6-3 از جمعيت عمومي را مبتلا مي‌سازد. اگرچه علت اين عارضه معمولا مشخص نمي‌شود، مي‌تواند به دلايلي نظير تروما، مانورهاي مکرر، بيماري‌هاي خاص و حاملگي ايجاد شود. علايم حاصل با فشرده شدن عصب مديان مرتبط هستند که باعث درد، بي‌حسي و سوزن‌سوزن شدن مي‌گردد. يافته‌هاي مربوط به معاينه فيزيکي نظير هيپالرژي، نشانه مچ مربعي (Squqre Wrist) و يک الگوي کلاسيک يا محتمل در دياگرام علايم دست، جهت تشخيص مفيد هستند. مطالعات مربوط به هدايت عصبي و الکتروميوگرافي مي‌توانند عدم قطعيت در تشخيص را رفع کنند و جهت تعيين کمي و طبقه‌بندي شدت بيماري مفيد واقع شوند. گزينه‌هاي درماني مبتني بر شدت بيماري هستند. در بيماراني که بيماري خفيف دارند، 6 هفته تا 3 ماه درمان محافظه‌کارانه را مي‌توان مدنظر قرار داد. اصلاحات شيوه زندگي نظير کاهش فعاليت‌هاي مکرر و استفاده از وسايل ارگونوميک به طور مرسوم مورد تاييد بوده است ولي شواهد موجود در حمايت از اثربخشي اين اقدامات غيرقطعي هستند. آتل‌هاي داراي وضعيت خنثي يا با انحناي رو به بالا و کورتيکواستروئيدهاي خوراکي به عنوان درمان‌هاي خط اول در نظر گرفته مي‌شوند و تزريق کورتيکواستروئيدهاي موضعي براي علايم مقاوم به کار مي‌رود. نشان داده شده است که داروهاي ضدالتهاب غير استروئيدي، ديورتيک‌ها و پيريدوکسين (ويتامين B6) اثربخش‌تر از دارونما نيستند. اغلب درمان‌هاي محافظه‌کارانه باعث تسکين کوتاه مدت علايم مي‌شوند ولي شواهد اندکي مويد مزاياي طولاني‌مدت اين اقدامات هستند. افرادي که بيماري متوسط تا شديد دارند بايد براي ارزيابي جراحي در نظر گرفته شوند. رويکردهاي جراحي باز و آندوسکوپيک پيامدهاي 5 ساله مشابهي داشته‌اند.

شکستگي‌هاي مهره‌اي

 شکستگي مهره‌‌اي به نوعي دفرميته تنه مهره‌ها گفته مي‌شود که در تصويربرداري لترال مهره‌ها شناسايي و بر اساس شکل خاص آن مشخص مي‌شود. اين نوع شکستگي شايع‌ترين تظاهر استئوپوروز است. بر اساس برآوردها، شکستگي‌هاي مهره‌اي در نواحي فقرات توراسيک و کمري در ايالات متحده سالانه باعث 700 هزار مورد از کل 5/1 ميليون مورد شکستگي ناشي از استئوپوروز مي‌شوند. اين شکستگي‌ها معمولا به صورت باليني و در مواقعي شناسايي مي‌‌شوند که بيمار با شکايت درد پشت مراجعه کرده است و راديوگرافي ستون مهره‌ها شکستگي تنه مهره را نشان مي‌دهد؛ اين شکستگي بيش از همه در ناحيه انتقالي مهره‌هاي توراسيک به کمري يا ناحيه توراسيک مياني ديده مي‌شود. با اين حال بر خلاف ساير انواع شکستگي‌ها، اکثر شکستگي‌هاي مهره‌اي در زمان بروز تحت توجه پزشکي قرار نمي‌گيرند. فقط يک‌چهارم تا يک‌سوم شکستگي‌هاي مهره‌اي جديد در راديوگرافي، به صورت باليني هم تشخيص داده شده‌اند.
شکستگي‌هاي مهره‌اي قديمي در راديوگرافي، همراهي نسبتا کمي با درد پشت و کيفيت زندگي مرتبط با سلامت دارند. البته احتمال درد پشت، کاهش کيفيت زندگي مرتبط با سلامت، و تشخيص باليني با افزايش شدت و تعداد شکستگي‌ها افزايش مي‌يابد. شکستگي‌هاي مهره‌اي جديد در راديوگرافي (مثلا آن‌هايي که در راديوگرافي‌هاي قبلي وجود نداشته‌اند) با افزايش خطر درد پشت و ناتواني مرتبط با مشکلات ستون مهره‌ها همراهي دارند و اين همراهي در افراد داراي شکستگي‌هاي مهره‌اي شناسايي‌شده به صورت باليني بيشتر است. ناتواني مرتبط با شکستگي همچنين ممکن است در بيماران مبتلا به شکستگي‌هاي کمري نسبت به مبتلايان به شکستگي‌هاي توراسيک بيشتر باشد.

:::: امواج صوتي راهي براي ترميم شكستگي‌هاي‌ ديرجوش ::::..

يك كارآزمايي باليني نشان داد كه اولتراسونوگرافي مي‌تواند باعث سرعت بخشيدن به روند ترميم شكستگي شود. اين مطالعه كه حاصل كار مشترك دو دانشگاه الم و ماربرگ در آلمان است در نشريه BMC به چاپ رسيده است. اين پژوهشگران نشان دادند كه استفاده از سونوگرافي با پالس‌هاي تراكم اندك (LIPUS) مي‌تواند روند ترميم در شكستگي‌هاي استخوان تيبيا را تا 34 درصد افزايش دهد.
دكتر جان‌بلك و همكارانش اين مطالعه را روي 51 بيمار مبتلا به شكستگي تيبيا انجام دادند. در اين مطالعه 50 نفر هم به عنوان گروه كنترل در نظر گرفته شده بود. بودجه انجام اين مطالعه توسط يك شركت تجهيزات پزشكي به نام Smith & Nephew صورت گرفته است. دكتر جان‌بلك در اين‌باره مي‌گويد: «اين مطالعه نشان داد كه سونوگرافي با پالس‌هاي تراكم اندك مي‌تواند نقش موثري در روند ترميم استخوان‌هاي تيبياي ديرجوش داشته باشد. به نظر مي‌رسد اين وسيله بتواند به عنوان يك روش درماني موثر براي شكستگي‌هاي جوش‌نخورده يا ديرجوش به كار رود.»
سونوگرافي با پالس‌هاي تراكم اندك وسيله‌اي است كه داراي يك منبع ساطع‌كننده امواج صوتي است كه اين مولد امواج از طريق يك سيم به يك پروب متصل مي‌شود. براي درمان استخوان‌هاي شكسته، اين پروب به مدت 20 دقيقه روزانه روي ناحيه آسيب‌ديده قرار مي‌گيرد. در اين مطالعه بيماراني انتخاب شده بودند كه شكستگي آنها در دسته شكستگي‌هاي ديرجوش يا جوش‌نخورده قرار گرفته بود و درمان‌هاي معمول توانايي ترميم شكستگي را نداشتند. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه طي 16 هفته ميزان تراكم استخوان در اين گروه از بيماران نسبت به گروه كنترل 34 درصد افزايش داشته است.


..:::: درد پشت نيازي به MRI دارد؟ ::::..

محققان دانشگاه جانزهاپکينز پيشنهاد مي‌کنند که تصويربرداري روتين MRI چيزي به پيشرفت درمان بيماراني که نياز به تزريق استروييد داخل کانال نخاعي خود دارند، اضافه نمي‌کند. بنابراين MRI تنها نقش اندکي در تصميم پزشک براي تجويز اين‌گونه تزريقات استروييد اپيدورال دارد که رايج‌ترين روش انجام‌شده براي تسکين درد در کلينيک‌هاي آمريکاست. با تمرکز بيشتر بر هزينه‌هاي فرار مراقبت‌هاي بهداشتي، يافته‌ها نشان مي‌دهد که اين روش تصويربرداري پرهزينه، منافع باليني اندکي دارد. درواقع بعيد است که MRI ميزان عمل را کم کند، عوارض را کاهش دهد يا کارايي را بهبود بخشد بنابراين اگر خواسته باشيم هزينه‌هاي غيرضروري پزشکي را قطع کنيم، بايد از تجويز انجام MRI براي هر کسي که با درد پشت مراجعه مي‌کند و به تزريق داخل کانال نياز دارد، برحذر باشيم.


..:::: درمان كمردرد با تزريق اوزون ::::..

در يك مطالعه جديد نزديك به دو سوم از بيماراني كه اوزون به آنها تزريق شده بود اظهار داشتند كه پس از اين تزريق كمردرد آنها كه ناشي از مشكلات ديسك كمر بود، بهبود يافته است. به گزارش ايسنا، اين مطالعه با حضور 327 داوطلب كه مشكل طولاني مدت كمر درد را داشتند انجام گرفت. اين بيماران با هيچ يك از روشهاي ديگر معالجه نشده بودند. متخصصان دانشگاه فرانكفورت در آلمان تاكيد كردند كه اين بيماران به دليل مشكل شديد بيرون زدگي ديسك كمر با هيچ روش ديگر بهبود نيافته بودند و قرار بود تحت جراحي‌هاي بزرگي قرار بگيرند تا كمردرد آنها تسكين پيدا كند.
بنابر گزارش روزنامه ديلي ميل، اين متخصصان مي‌گويند: پس از يك نوبت تزريق گاز اوزون 37 درصد از بيماران گزارش دادند كه حتي 6 ماه پس از اولين تزريق هنوز هم دچار كمر درد مجدد نشده‌ بودند و درد آنها تسكين يافته بود. در يك سوم ديگر از بيماران نيز تعداد دفعات بروز كمر درد كاهش يافته بود و به جاي چند نوبت در روز بعد از تزريق اوزون فقط يك بار در روز دچار درد كمر مي‌شوند. از باقي بيماران 22 درصد هيچ بهبودي نيافتند و در هفت درصد درد كمر تشديد شد. اسكن‌ها نشان داده است كه پس از تزريق اوزون تركيب شده با داروي استروئيد اندازه ديسك‌هاي برآمده دو تا 15 درصد كاهش پيدا كرد. شرح اين يافته در نشست سالانه انجمن راديولوژي آمريكاي شمالي ارائه شده است.

..:::: ويتامين E استخوان‌ها را تضعيف مي‌كند ::::..

 

متخصصان علوم پزشكي در ژاپن اعلام كردند ويتامين E مي‌تواند موجب تحريك سلولهايي شود كه حاصل آن ضعيف شدن و تحليل رفتن استخوان‌ها است. اين متخصصان به سرپرستي دكتر شوتاكرا از دانشگاه كيو در توكيو مي‌گويند: يافته جديد مي‌تواند كاربردهايي براي افرادي داشته باشد كه در حال حاضر از مكمل‌هاي ويتامين E استفاده مي‌كنند. متخصصان تشريح كردند كه حفظ تعادل بين سلولهاي تشكيل دهنده استخوا‌ن‌ها يا «استئوبلاست‌ها» و سلولهاي فرساينده استخوانها يا «اوستئوكلاست‌ها» موجب حفظ استحكام استخوانها مي‌شود. هرچند بررسي‌هاي پيشين نشان داده است كه ويتامين E مي‌تواند براي سلامت استخوانها مفيد باشد اما اين بار متخصصان ژاپني دريافتند كه خلاف اين فرايند ممكن است صحت داشته باشد چرا كه اين ويتامين ظاهرا توليد سلولهاي استئوكلاست (فرساينده استخوانها) را موجب مي‌شود. به گزارش ایسنا، دكتر روبرت گراهام يك متخصص آمريكايي در بيمارستان لنوكس هيل نيويورك نيز با اين فرضيه موافقت كرده و مي‌گويد: سلامت استخوانها يك فرايند پويا و يك كشمكش دائمي بين اوستئوبلاست‌ها و اوستئوكلاست‌هاست به همين دليل چگونگي تاثيرگذاري ويتامين E روي سلامت استخوان‌ها امري حياتي است.


..:::: مصرف ویتامین D خطر شکستگی را در دختران کاهش می دهد ::::..

محققان می گویند خطر شکستگی فشار در دختران نوجوانی که رژیم غذایی  غنی از ویتامین D دارند و خصوصا دارای فعالیت شدید بدنی هستند، کمتر است. پژوهشگران از بیمارستان کودکان بوستون بیش از 6700 دختران، در محدوده سنی 9 تا 15 (در شروع مطالعه)را در طول هفت سال تحت بررسی قرار دادند. آنها دریافتند در این مدت حدود 4 درصد از آنها دچار شکستگی شدند. محققان اشاره کردند که مصرف ویتامین D با کاهش خطر برای شکستگی همراه بود و آنها دریافتند که این ارتباط در میان دخترانی که روزانه حداقل یک ساعت فعالیت بالا انجام می دهند قوی تر است. نتایج مطالعه نشان داد اگرچه اغلب توصیه می شود که برای قوی شدن استخوان ها کلسیم زیاد مصرف کنید اما مصرف کلسیم و مواد لبنی با این شکستگی مرتبط نیست.
به گزارش ایسنا،
گفتنی است شکستگی فشار  یک نوع شکستگی ناکامل در استخوان است که به علت فشارهای غیر معمول و یا مکرر و همچنین  تحمل وزنهای سنگین و مداوم بر روی مچ پا یا ساق پا ایجاد می شود. کندرین سونویل از بیمارستان کودکان بوستون و همکارانش می گویند: هیچ شواهدی وجود ندارد که مصرف کلسیم و فرآورده های لبنی، در برابر شکستگی فشار از استخوان محافظ کنند. منابع ویتامینD، در معرض نور خورشید قرار گرفتن و مواد غذایی از جمله ماهی قزل آلا، ماهی تن، تخم مرغ و شیر غنی شده است. این تیم اشاره کرد با این حال، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است برای تعیین اینکه آیا قرص مکمل ویتامین D همان نتایج رژیم غذایی غنی از ویتامین Dرا فراهم می کند یا خیر. این پژوهش در مجله Archives of Pediatrics & Adolescentمنتشر شد.


..:::: آزمون‌هاي تراكم استخوان در زنان، چگونه و چطور؟ ::::..

 زنان مسن بيشتر در معرض خطر ابتلا به استئوپورز و از دست‌دادن استخوان هستند كه مي‌تواند آنها را به‌طور بالقوه با شكستگي‌هاي استخواني ناتوان‌كننده درگير كند. براي سنجش قدرت استخوان در اين بيماران، ‌بسياري از پزشكان تست تراكم استخوان را هر 2 سال يك‌بار پيشنهاد مي‌دهند اما يك مطالعه جديد نشان مي‌دهد كه اين غربالگري مي‌‌تواند با فواصل طولاني‌تري هم انجام شود. نتايج آخرين تحقيق‌ها كه در نشريه معتبر «نيوانگلند» به چاپ رسيده، پيشنهاد مي‌كند كه بسياري زنان با نمره طبيعي يا نزديك‌ طبيعي تراكم استخوان در تست‌هاي اوليه شايد تا 5 سال بعد به انجام مجدد تست نيازي نداشته باشند. اين مطالعه در واقع به سوال مهمي پاسخ مي‌دهد كه ممكن است بسياري از پزشكان در مواجهه با بيماران مسن خود با آن روبرو شوند. اندازه تراكم معدني استخوان يا
T Scores كه ضخامت استخوان را در نقاط خاصي اندازه‌گيري مي‌كند (بيشتر در هيپ و ستون مهره‌ها) تراكم استخوان بيماران را با افراد سالم موردمقايسه قرار مي‌دهد. بيماران با T Score 5/2- يا كمتر (كه به‌عنوان استئوپورز شناخته مي‌شوند) بايد‌ به‌طور مرتب تست‌هاي خود را تكرار و درمان دارويي را براي استحكام بخشيدن به استخوان‌هاي خود آغاز كنند، اما در مورد زناني كه نمره بيشتري دارند، چه؟ آيا آنها هم بايد مرتبا پايش شوند؟
در اين مطالعه، زناني كه در معرض خطر كمتر بودند، موردبررسي قرار گرفتند تا مشخص شود هر چند سال يکبار غربالگري لازم است تا علايم اوليه بيماري استخوان مشخص شود. بر اين اساس اطلاعات 5 هزار زن 67 سال و بيشتر مورد آناليز قرار گرفت. سپس زناني كه T Score مساوي يا كمتر از 5/2- داشتند، كنار گذاشته شدند. موارد باقي‌مانده به 3 گروه تقسيم شدند؛ گروه در معرض خطر بالا يا افراد با
T Score برابر 49/2- تا 2- و گروه در معرض خطر متوسط با نمره 99/1- تا 5/1- و گروه در معرض خطر كم با نمره 49/1- و بالاتر. افراد گروه اول به غربالگري مكرر نياز داشتند و انجام اين تست، سالانه، بهترين نتيجه را براي پيشگيري از پيشرفت بيماري در پي داشت. در گروه در معرض خطر متوسط فاصله انجام تست‌ها به 5 سال گسترش يافت و براي افراد نرمال يا در معرض خطر كم، فاصله بين غربالگري به 15 سال هم مي‌تواند برسد.
اين گروه تحقيقاتي اذعان مي‌كند كه انتظار چنين تفاوتي را ميان 3 گروه نداشته است. اين يافته‌ها به ايجاد و سازماندهي دستورالعمل‌هاي لازم در مورد اينكه چه كساني به غربالگري مرتب از نظر استئوپورز نياز دارند و چه كساني مي‌توانند فاصله بين غربالگري را بيشتر كنند و به اين ترتيب از هزينه‌هاي درماني بكاهند كمك شاياني مي‌كند. البته تا زماني كه اين يافته‌ها در دستورالعمل‌ها بگنجند، راه زيادي مانده و پزشكان بايد در مورد اينكه چگونه به زنان توصيه كنند تا تست‌هاي خود را انجام دهند، بيشتر قابل‌انعطاف باشند. مثلا بيماري كه ‌T Score نرمال داشته، اما پس از ابتلا به سرطان و از دست‌دادن وزن، بيشتر در معرض ابتلا به استئوپورز قرار دارد پس نبايد تا 15 سال بعد صبر كند. از سويي زني كه در خطر مرزي تا نرمال قرار دارد، شايد بايد بيشتر تحت‌ غربالگري قرار گيرد.
در نهايت اينكه با توجه به ناتواني‌اي كه شكستگي‌هاي هيپ و ستون فقرات ايجاد مي‌كنند، ارائه داده‌هاي مبتني بر علم براي كمك به پزشكان و بيماران براي تصميم‌گيري در مورد اينكه چند وقت به چند وقت به آزمايش تراكم استخوان نياز دارند، اولين گام مهم است.


..:::: فاجعه‌آفريني دارودرماني پوکي استخوان ::::..

 يک مطالعه جديد نشان مي‌دهد بعضي داروهايي که براي افزايش قدرت استخوان‌ها تجويز مي‌شوند، اگر سال‌ها مورد استفاده قرار ‌گيرند ممکن است باعث افزايش خطر يک نوع غيرمعمول از شکستگي شود، ازاين‌رو متخصصان پيشنهاد مي‌کنند در خوردن بيس‌فسفونات‌ها يک «تعطيلي» به بيماران داده شود تا از شکستگي استخوان‌ها پيشگيري شود. اين شکستگي غيرمعمول که در درصد بسيار کمي از افراد مصرف کننده بيس‌فسفونات‌ها ديده مي‌شود، اغلب در استخوان فمور رخ مي‌دهد و اغلب اوقات نيز هيچ‌گونه علت قانع‌ کننده‌اي براي آن وجود ندارد. نکته قابل توجه آنکه حدود 20 درصد از افرادي که اين نوع شکستگي را در يک فمور خود تجربه مي‌کنند، شکستگي مشابهي را در فمور ديگر هم خواهند داشت. به گزارش سپید، نتايج ديگر اين مطالعه نشان مي‌دهد از افرادي که خوردن بيس‌فسفونات‌ها را به مدت 3 سال يا بيشتر پس از شکستگي اوليه ادامه دهند، 8/53 درصد شکستگي مشابه را در فمور ديگر خود نيز خواهند داشت، اما از ميان افرادي که خوردن بيس‌فسفونات‌ها را قطع کردند، تنها 3/19 درصد شکستگي مشابه را در فمور ديگر خود تجربه کردند.


..:::: اميد درمان مينيسک‌هاي پاره با سلول‌هاي بنيادين ::::..

براساس آخرين تحقيقات انجام شده، سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال آلوژنيک که به دنبال جراحي درون مفصل زانو تزريق مي‌شوند، ايمن بوده و علايم افزايش سرعت را در پروسه ترميمي مينيسک از خود نشان داده‌اند. در اين مطالعه بيماراني که يک تزريق از 50 يا 100 ميليون سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال را يک هفته پس از منيسکتومي دريافت کرده‌اند، به‌طور قابل توجهي در طول 2 سال بعدي درد کمتري داشته‌اند. همچنين شواهدي از بازسازي منيسک در اسکن‌هاي MRI پس از يک سال مشاهده شده است. البته اين اثرات مثبت با دوزهاي کم سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال ديده شده و دوزهاي بيشتر اين چنين اثراتي را از خود نشان ندادند. البته هنوز استفاده از سلول‌هاي بنيادين در ارتوپدي راهي طولاني در پي دارد و شرکت اصلي توليد کننده سلول‌هاي بنيادين اوتولوگ براي مشکلات مختلف مفصلي نتوانسته اختلافات خود را با سازمان غذا و داروي آمريکا حل کند و تاييديه اين اداره را اخذ نمايد. درماني که در مطالعه حاضر مورد استفاده قرار گرفته، محصولي است به نام «کوندروژن» که حاوي سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال آلوژنيک بوده و در کشت سلولي گسترش يافته و همراه با هيالورونيک اسيد تزريق مي‌شود.


..:::: اميد درمان مينيسک‌هاي پاره با سلول‌هاي بنيادين ::::..

براساس آخرين تحقيقات انجام شده، سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال آلوژنيک که به دنبال جراحي درون مفصل زانو تزريق مي‌شوند، ايمن بوده و علايم افزايش سرعت را در پروسه ترميمي مينيسک از خود نشان داده‌اند. در اين مطالعه بيماراني که يک تزريق از 50 يا 100 ميليون سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال را يک هفته پس از منيسکتومي دريافت کرده‌اند، به‌طور قابل توجهي در طول 2 سال بعدي درد کمتري داشته‌اند. همچنين شواهدي از بازسازي منيسک در اسکن‌هاي MRI پس از يک سال مشاهده شده است. البته اين اثرات مثبت با دوزهاي کم سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال ديده شده و دوزهاي بيشتر اين چنين اثراتي را از خود نشان ندادند. البته هنوز استفاده از سلول‌هاي بنيادين در ارتوپدي راهي طولاني در پي دارد و شرکت اصلي توليد کننده سلول‌هاي بنيادين اوتولوگ براي مشکلات مختلف مفصلي نتوانسته اختلافات خود را با سازمان غذا و داروي آمريکا حل کند و تاييديه اين اداره را اخذ نمايد. درماني که در مطالعه حاضر مورد استفاده قرار گرفته، محصولي است به نام «کوندروژن» که حاوي سلول‌هاي بنيادين مزانشيمال آلوژنيک بوده و در کشت سلولي گسترش يافته و همراه با هيالورونيک اسيد تزريق مي‌شود.


بيماري استخوان ناشي از گلوکوکورتیکوئیدها

درمان با گلوکوکورتيکوييد، شايع‌ترين علت استئوپوروز ثانويه و علت اياتروژنيک اصلي بيماري استخوان ناشي از گلوکوکورتيکوييدها محسوب مي‌شود. در اغلب موارد، تظاهري که بيمار با آن مراجعه مي‌کند شکستگي است که در 50-30 از بيماراني که براي مدت طولاني گلوکوکورتيکوييد دريافت مي‌کنند، اتفاق مي‌افتد. استئوپوروز ناشي از گلوکوکورتيکوييدها به طور غالب بخش‌هايي از اسکلت را تحت تاثير قرار مي‌دهد که مقادير زيادي استخوان اسفنجي دارند؛ از قبيل مهره‌هاي کمري و بخش پروگزيمال استخوان ران. در بيماراني که دچار استئوپوروز ناشي از گلوکوکورتيکوييدها هستند، کاهش تراکم معدني استخوان دومرحله‌اي است: اين کاهش در سال اول به سرعت (12-6 کاهش) و پس از آن آهسته‌تر (ساليانه تقريبا 3 کاهش) اتفاق مي‌افتد. به هر حال خطر شکستگي در 3 ماه اول پس از شروع درمان تا 75 افزايش مي‌يابد؛ در حالي که به صورت تيپيک هنوز کاهش قابل ملاحظه‌اي در تراکم معدني استخوان ايجاد نشده است. اين موضوع حاکي از آن است که در اين زمان هنوز اثرات مضر گلوکوکورتيکوييدها روي استخوان‌ها در تراکم‌سنجي استخوان ديده نمي‌شود. مطالعات بزرگ مورد- شاهدي متعددي ارتباط قوي ميان مواجهه با گلوکوکورتيکوييدها و خطر شکستگي را نشان داده‌اند. افزايش خطر شکستگي مهره‌ها و هيپ سريعا پس از شروع درمان و با دوزهاي اندک در حد 5/7-5/2 ميلي‌گرم پردنيزولون در روز (معادل 3/9-1/3 ميلي‌گرم پردنيزون در روز) رخ مي‌دهد. در يک مطالعه همگروهي روي بيماران 64-18 ساله، تداوم درمان با 10 ميلي‌گرم پردنيزون در روز براي بيش از 90 روز با انديکاسيون‌هاي متفاوت، در مقايسه با عدم مواجهه با گلوکوکورتيکوييدها، با افزايش خطر شکستگي مهره‌ها به ميزان 7 برابر و افزايش خطر شکستگي هيپ به ميزان 17 برابر همراه بوده است. به علاوه، افزايش خطر شکستگي با استفاده از گلوکوکورتيکوييدهاي استنشاقي و رژيم‌هاي خوراکي يک روز در ميان نيز گزارش شده است.

بيماري استخوان ناشي از گلوکوکورتیکوئیدها

درمان با گلوکوکورتيکوييد، شايع‌ترين علت استئوپوروز ثانويه و علت اياتروژنيک اصلي بيماري استخوان ناشي از گلوکوکورتيکوييدها محسوب مي‌شود. در اغلب موارد، تظاهري که بيمار با آن مراجعه مي‌کند شکستگي است که در 50-30 از بيماراني که براي مدت طولاني گلوکوکورتيکوييد دريافت مي‌کنند، اتفاق مي‌افتد. استئوپوروز ناشي از گلوکوکورتيکوييدها به طور غالب بخش‌هايي از اسکلت را تحت تاثير قرار مي‌دهد که مقادير زيادي استخوان اسفنجي دارند؛ از قبيل مهره‌هاي کمري و بخش پروگزيمال استخوان ران. در بيماراني که دچار استئوپوروز ناشي از گلوکوکورتيکوييدها هستند، کاهش تراکم معدني استخوان دومرحله‌اي است: اين کاهش در سال اول به سرعت (12-6 کاهش) و پس از آن آهسته‌تر (ساليانه تقريبا 3 کاهش) اتفاق مي‌افتد. به هر حال خطر شکستگي در 3 ماه اول پس از شروع درمان تا 75 افزايش مي‌يابد؛ در حالي که به صورت تيپيک هنوز کاهش قابل ملاحظه‌اي در تراکم معدني استخوان ايجاد نشده است. اين موضوع حاکي از آن است که در اين زمان هنوز اثرات مضر گلوکوکورتيکوييدها روي استخوان‌ها در تراکم‌سنجي استخوان ديده نمي‌شود. مطالعات بزرگ مورد- شاهدي متعددي ارتباط قوي ميان مواجهه با گلوکوکورتيکوييدها و خطر شکستگي را نشان داده‌اند. افزايش خطر شکستگي مهره‌ها و هيپ سريعا پس از شروع درمان و با دوزهاي اندک در حد 5/7-5/2 ميلي‌گرم پردنيزولون در روز (معادل 3/9-1/3 ميلي‌گرم پردنيزون در روز) رخ مي‌دهد. در يک مطالعه همگروهي روي بيماران 64-18 ساله، تداوم درمان با 10 ميلي‌گرم پردنيزون در روز براي بيش از 90 روز با انديکاسيون‌هاي متفاوت، در مقايسه با عدم مواجهه با گلوکوکورتيکوييدها، با افزايش خطر شکستگي مهره‌ها به ميزان 7 برابر و افزايش خطر شکستگي هيپ به ميزان 17 برابر همراه بوده است. به علاوه، افزايش خطر شکستگي با استفاده از گلوکوکورتيکوييدهاي استنشاقي و رژيم‌هاي خوراکي يک روز در ميان نيز گزارش شده است.

..:::: گزينه‌هاي درماني جديد براي درد سياتيک ::::..


تحقيقات جديد اين احتمال را مطرح کرده‌اند که تزريق استروييدها در ناحيه اپيدورال ممکن است در برخي از مبتلايان به سياتيک- دردي که از کمر شروع شده و به سمت بخش‌هاي پاييني پا گسترش مي‌‌يابد – باعث بهبود مطلوب‌تري شود. البته اين تفاوت در اثربخشي، از نظر آماري جزيي است. با وجود اينکه برخي بيماران يک ماه پس از دريافت استروييدهاي اپيدورال بهبود قابل‌توجهي را ذکر کردند، اين به معناي رهايي کامل از درد نبوده است.
پس از گذشت 6 ماه استروييدها در بهبود درد سياتيک هيچ ارجحيتي بر اتانرسپت يا تزريق سرم و يک بي‌حس‌کننده موضعي نداشته‌اند. به گفته دکتر استيون کوهن، سرپرست تحقيقات درد مرکز پزشکي والتر ريد، استروييدها در کوتاه‌مدت از دو گزينه درماني ديگر موثرترند و اتانرسپت هيچ برتري‌اي بر سالين ندارد. کمردرد شايع‌ترين علت ناتواني در افراد زير 45 سال در سراسر جهان محسوب مي‌‌شود. قبلا تصور مي‌‌شد مشکلات مکانيکي نظير تخريب ديسک‌هاي بين مهره‌اي يا آرتريت عاملان اصلي دردهاي کمري هستند اما به اعتقاد دکتر کوهن، دردهاي مرتبط با عصب بايد در علت‌شناسي دردهاي سياتيک بيشتر مورد توجه قرار گيرند.
سياتيک همانند بسياري از اشکال درد در ناحيه ستون‌فقرات به سختي بهبود مي‌‌يابد. تزريق اپيدورال استروييدها از 50 سال قبل براي درمان دردهاي کمري متداول بوده است، اما با وجود چند دهه تحقيق، هنوز در مورد اثربخشي استروييدهاي اپيدورال شک و ترديد وجود دارد. بيشتر متخصصان فوايد تزريق اپيدورال استروييدها را در بيماران با دردهاي کمري مرتبط با عصب تاييد مي‌‌کنند. برخي اثربخشي آن را کوتاه‌مدت مي‌‌دانند و گروهي معتقدند اين درمان احتمال نياز آتي بيمار را به اعمال جراحي کاهش نمي‌‌دهد. اخيرا محققان درمان کمردرد را با استفاده از گروه جديدتري از داروهاي ضدالتهاب مورد بررسي قرار داده‌اند. اتانرسپت، دارويي است که براي درمان آرتريت روماتوييد و ساير اختلالات اتوايميون تجويز مي‌‌شود.
به گزارش سپید، تاکنون تصور مي‌‌شد درد سياتيک ناشي از وارد آمدن فشار روي عصب توسط ديسک بين‌مهره‌اي تخريب شده است، اما محققان امروزه مي‌‌دانند ديسک تخريب‌شده مولکول‌هاي التهابي نظير سايتوکين‌ها را آزاد مي‌کند و درنتيجه باعث درد و التهاب مي‌‌شود. اتانرسپت-يک مهارکننده فاکتور نکروز تومور-با بلوک کردن اين سايتوکين‌ها اثر مي‌‌کند.


..:::: لگن مصنوعي پيشرفته بدون فلز ساخته شد ::::..


محققان موسسه مهندسي ساخت و اتوماسيون فرانهوفر آلمان با همكاري يك تيم بين‌المللي دست به ساخت شكل جديد و پيشرفته‌اي از لگن مصنوعي زدند كه بر خلاف كاشت‌هاي رايج امروزي، به ارائه يك جايگزين بدون فلز با قابلیت ارتجاعی استخوان مانند، به بيماران دچار شكستگي لگن مي‌پردازد. پروتز لگن يكي از رايج‌ترين عملهاي جراحي است كه راه‌ حلي براي بيماران دچار آسيب‌هاي شديد مفاصل لگن محسوب مي‌شود. اين در حاليست كه كاشت‌هاي رايج، گاهي بايد پس از 10 سال طي يك عمل جراحي مجدد تعويض شوند؛ چرا كه قرار گرفتن بي‌دقت كاشت‌هاي فلزي در كنار يكديگر باعث كشيده شدن آنها به هم و بروز مشكلات و عفونت در بيماران مي‌شود.
محققان تحت پروژه‌اي موسوم به ENDURE، دست به ساخت اين لگن مصنوعي زده‌اند كه در نتيجه عدم استفاده از فلز و با كاربرد كامپوزيت‌هاي فناوري پيشرفته، نياز به عمل مجدد را از بين مي‌برد. كاسه اين لگن از الياف كربن تقويت‌شده پلی‌اتراترکتون (پيك) ساخته شده كه يك كامپوزيت پليمر محكم مقاوم در برابر خوردگي و زيست‌تخريب‌پذير است. براي سر استخوان ران از سراميك استفاده شده و علاوه بر آن يك پوشش هيدروكسياپاتيت در خط اتصال به استخوان به كار رفته كه از جوش خوردن كامل بافت استخوان با ساختار سطح كاشت اطمينان حاصل مي‌كند.
كاشتهاي كبالت-كروم رايج امروزي بسيار شكننده بوده و انتقال بار غیر بهینه آن به استخوان منجر به عوارض جانبی بالقوه تطابق استخوانی مي‌شود. تركيب جديد مواد در اين كاشت جديد باعث مي‌شود كه انتقال نيرو در كاسه لكن پيك به استخوان لگن خاصره بر اساس شرايط طبيعي باشد. آزمايشات اوليه اين دانشمندان با استفاده از روبات كه به شبيه‌سازي حركاتي مانند راه رفتن يا بالا و پايين رفتن از پله‌ها پرداخته، نشان از مقاومت بالاي اين كاشت در برابر خوردگي داشته است. همچنين در اين پروتز از سیمان استخوانی استفاده نشده و در عوض يك ساختار فشاري و چارچوب‌مانند در سطح استخوان بكار رفته كه با استخوان در ارتباط است.
به گزارش ایسنا،
اين محققان همچنين براي اطممينان از تثبيت موقعيت دقيق اين لگن مصنوعي در عملهاي جراحي به ساخت يك ابزار قابل تنظيم دست زدند كه اين كاشت را به ابزارهاي استاندارد جراحي متصل كرده و به كاشت، تنظيم و يا برداشتن راحت‌تر آن كمك مي‌كند. تيمي از پزشكان دانشگاه نيوكاسل با انجام عمل جراحي بر روي جسد انسان، قابليت نصب يا برداشتن آسان اين لگن مصنوعي را به نمايش گذاشته‌اند. محققان در حال انجام آزمايشات بيشتر و آماده‌سازي اين فناوري براي استفاده در كارآزمايي‌هاي باليني هستند.


..:::: ساخت پيشرفته‌ترين پاي روباتيك ::::..

گروهي از متخصصان آمريكايي موفق به ساخت پاهاي روباتيكي شده‌اند كه از نظر بيولوژيكي دقت زيادي دارد. متخصصان در اين پژوهش موفق به ساخت نمونه‌اي از سيستم پيام‌دهي شده‌اند كه سيگنال‌هاي تكانه موزون عضلاني را توليد مي‌كند. نقش اين سيگنال‌ها كنترل «راه‌رفتن» است. درواقع اين گروه از محققان موفق به ساخت CPG شده‌اند كه شبكه‌اي است از سلول‌هاي عصبي در ناحيه‌اي در نخاع كه سيگنال‌هاي تكانه موزون عضلاني توليد مي‌كند. اين همان چيزي است كه به افراد اجازه مي‌دهد بدون فكر كردن به راه‌افتادن، راه بروند. متخصصان اين روبات را مدل نوروبيوتيكي از فرايند راه افتادن كودكان مي‌دانند. به گفته پژوهشگران، با تحقيق بيشتر در اين زمينه شايد بتوان پاسخي براي اين سوال يافت كه افراد دچار آسيب‌هاي نخاعي چگونه مي‌توانند دوباره توانايي راه رفتن را بيابند. با ساخت اين روبات رويكرد تازه‌اي در تحقيق و درك رابطه بين مشكلات كنترل سيستم عصبي و پاتولوژي راه رفتن در اختيار محققان قرار خواهد گرفت.


تاثير مصرف گيلاس بر كاهش حمله‌هاي نقرسي ::::..

پژوهش جدید محققان آمریکایی حاکی از آن است که بیماران مبتلا به نقرس که طی دوره‌ای دو روزه پیش از بروز هرگونه حمله نقرسی گیلاس مصرف می‌کردند، 35 درصد کمتر از سایر افراد مبتلا، حملات نقرسی را تجربه می‌کنند. تحقیقات پیشین نشان داده است که فرآورده‌های گیلاسی، دارای اثرات کاهنده اورات (نمک اسید اوریک) و ضد التهابی است و در نتیجه می‌تواند تاثیرات بالقوه‌ای در کاهش درد نقرس بر جای بگذارد. به منظور انجام این پژوهش، محققان 633 بیمار 54 ساله مبتلا به نقرس که 88 درصد آنان سفیدپوست و 78 درصد نیز مرد بودند، مورد بررسی قرار دادند. تمامی این بیماران از نظر تاریخ شروع علائم و حملات نقرس، داروها، عوامل خطر و همچنین مصرف گیلاس و عصاره گیلاس طی دو روز پیش از وقوع هرگونه حملات نقرس مورد پرسش قرار گرفتند. هر وعده در نظر گرفته شده برای مصرف گیلاس، نصف فنجان یا 10 الی 12 عدد از این میوه بود. از تمامی افراد مصرف‌کننده گیلاس، 35 درصد گیلاس تازه خوردند، دو درصد عصاره گیلاس و پنج درصد نیز از مخلوط گیلاس تازه و عصاره گیلاس استفاده کردند. در طول یک سال سپری شده برای این تحقیق، هزار و 247 حمله نقرسی گزارش شد که 92 درصد این حملات در مفصل شصت پا رخ داد.
به گزارش ایسنا،
دکتر "یوکینگ ژانگ" سرپرست این پژوهش می‌گوید: نتایج به دست آمده نشان از این دارد که مصرف یک تا سه وعده از گیلاس با کاهش هرچه بیشتر خطر حملات نقرسی همراه است. البته با مصرف بیشتر از سه وعده گیلاس، گزارشی از کاهش هرچه بیشتر خطر حمله نقرسی مشاهده نشد. بر اساس این گزارش، پژوهشگران نیز دریافتند که خطر نقرس هنگام مصرف مخلوط گیلاس و داروی کاهنده اوریک اسید موسوم به "آلوپورینول" در مقایسه با عدم مصرف این دو مورد ذکر شده، 75 درصد کاهش پیدا می‌کند. اثرات محافظتی مصرف گیلاس و عصاره آن پس از تطبیق با تاثیر سایر مولفه‌هایی نظیر جنسیت بیماران، چاقی، جذب پورین، مصرف الکل و مصرف داروهای ادرار آور و ضد نقرس همچنان ثابت ماند.
پژوهشگرانی از دانشگاه‌های هاروارد، بریگهام (""بیرمنگهام نیست"")، جانز هاپکینز بر اهمیت نتایج این مطالعه تاکید و خاطرنشان کرده‌اند که یافته‌های به دست آمده نباید مانع از ادامه درمان‌های تجویزی برای بیماران شود و برای اثبات قطعی تاثیر فرآورده‌های گیلاس در جلوگیری از بروز حملات نقرس، تحقیقات بیشتری نیاز است. این پژوهش در مجله "Arthritis & Rheumatism" منتشر شده است.


تشخيص علت درد پاشنه

 

درد پاشنه يک علامت شايع در مراجعه به درمانگاه‌هاي سرپايي است. اين مشکل اتيولوژي‌هاي فراواني دارد اما علل مکانيکي شايع‌ترين اتيولوژي آن هستند. محل درد مي‌تواند کليدي براي تشخيص صحيح علت آن باشد. شايع‌ترين تشخيص، فاشئيت پلانتار است که باعث درد (به خصوص در اولين قدم‌هاي صبحگاهي و پس از يک دوره طولاني استراحت) در قسمت مديال و پلانتار پاشنه مي‌شود. علل ديگر درد پلانتار پاشنه عبارتند از شکستگي استرسي کالکانئوس (بدتر شدن پيشرونده درد به دنبال افزايش ميزان فعاليت يا راه رفتن روي سطوح ناهموار)، گيرافتادگي عصب (درد به همراه سوزش، گزگز يا کرختي) سندرم پد پاشنه (درد عمقي و شبيه به کوفتگي در قسمت مياني پاشنه)، نوروم‌ها و زگيل‌هاي کف پا. تاندينوپاتي آشيل علت شايعي براي درد پشت پاشنه پا محسوب مي‌شود. در تاندينوپاتي‌هاي ديگر، درد لوکاليزه در محل اتصال تاندون آسيب‌ديده وجود دارد. درد پشت پاشنه پا ممکن است مربوط به دفورميتي هاگلوند (Haglund) (که در آن يک برجستگي استخوان کالکانئوس باعث التهاب بورس بين استخوان کالکانئوس و تاندون آشيل مي‌شود) يا بيماري سيوير (Sever) (آپوفيزيت کالکانئوس در کودکان) نيز باشد. درد پاشنه در قسمت مديال و ميانه پا (midfoot)، به خصوص در صورت تحمل وزن مداوم، ممکن است مربوط به سندرم تونل تارس باشد. اين درد به اين دليل ايجاد مي‌شود که عصب تيبيال خلفي حين عبور از فلکسور رتيناکولوم، قسمت مديال کالکانئوس، خلف استخوان تالوس و قوزک داخلي، تحت فشار قرار مي‌گيرد. سندرم سينوس تارسي در فضاي بين استخوان‌هاي کالکانئوس، تالوس و تالوکالکانئوناويکولار و مفاصل ساب‌تالار رخ مي‌دهد. اين سندرم خود را به صورت درد پاشنه در قسمت لترال ميانه پا مشخص مي‌کند. افتراق بين علل مختلف درد پاشنه با توجه به شرح حال و معاينه فيزيکي بيمار به همراه تصويربرداري‌هاي مناسب- در صورت لزوم- صورت مي‌گيرد.

..:::: ایمپلنت ضد سایش لگن ساخته شد ::::..

محققان دانشگاه ˈنورث وسترنˈ موفق به ساخت ایمپلنت جدید لگن شده‌اند که هرگز در معرض سایش و پارگی مفصل قرار نمی‌گیرد. کلید موفقیت این ایمپلنت جدید یک لایه کربن گرافیتی است که روی مفصل ران قرار می‌گیرد و از اصطکاک بین مفاصل جلوگیری می‌کند. این شیوه دقیقاً شبیه به عملکرد مفاصل طبیعی است.
ایمپلنت جدید از فلز، یک پلیمر خاص و سرامیک تشکیل شده است و طول عمر آن از ده سال تجاوز می‌کند.پزشکان در تلاشند که عمر طبیعی این ایمپلنت لگنی را تا 50 سال افزایش دهند. ایمپلنت جدید با سلول‌های بدن کاملاً سازگار بوده و هیچ‌گونه عفونتی پس از عمل دربرندارد. در حال حاضر هزینه تولید این ایمپلنت بسیار بالاست ولی به محض تولید انبوه استفاده از آن از نظر اقتصادی نیز کاملاً مقرون به‌صرفه است.


تولید ایمپلنت گردن برای تسکین میگرن ::::..

محققان آمریکایی ایمپلنتی طراحی کرده‌اند که با کمک پالس‌های ضعیف الکتریکی، باعث تحریک اعصاب گردن و تسکین سردردهای مزمن میگرن می شود. تیم تحقیقاتی دانشگاه توماس جفرسون در فیلادلفیا به سرپرستی «استفان سیلبراشتاین» این وسیله را بر روی 157 بیمار مبتلا به میگرن مورد آزمایش قرار دادند؛ این دستگاه بمدت سه ماه برای 105 داوطلب فعال بوده و برای بقیه افراد خاموش بودند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که میزان حملات میگرن در افراد دارای ایمپلنت فعال در هر ماه از 22 به 16 حمله کاهش یافت.
ایمپلنت گردن در فواصل زمانی معین از طریق ایجاد پالس های ضعیف الکتریکی، عصب اکسیپیتال تغذیه کننده گردن به عقب مغز را تحریک می کند. بررسی عملکرد ایمپلنت بر روی حیوانات نشان می دهد، کاهش غلظت یک انتقال دهنده عصبی درد در ناحیه گردن باعث تسکین سردردهای مزمن میگرن می‌شود. «سیلبراشتاین» گفت: به نظر می‌رسد که ایمپلنت گردنی می تواند در کاهش حملات میگرنی و بهبود کیفیت زندگی بیماران موثر باشد. این دستگاه سال گذشته مجوز تولید در اروپا را دریافت کرد، اما مراحل دریافت مجوز در آمریکا همچنان ادامه دارد.


11عامل اصلی پوکی استخوان

اگر میزان تخریب استخوان بیش از ساخته شدن آن باشد، فضاهای بین شبکه‌های داخلی استخوان بزرگ می‌شوند و اصطلاحا پوکی استخوان اتفاق می‌افتد.
استخوان بافت زنده‌ای است که از دو لایه داخلی و خارجی تشکیل شده است. لایه داخلی ضخیم بوده و از شبکه‌های محکمی تشکیل شده که توده استخوانی را ایجاد می‌کند. در بدن انسان استخوان‌ها به طور مرتب ساخته شده و از بین می‌روند. البته سرعت این روند در تمام عمر فرد یکسان نیست، به طوری که توده استخوانی در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی به حداکثر میزان خود می‌رسد و سپس به تدریج کاهش می‌یابد. حداکثر توده استخوانی در افراد مختلف متفاوت است و به عوامل ارثی، تغذیه، فعالیت بدنی و شیوه زندگی در طول دوره رشد بستگی دارد.
در این وضعیت، استخوان ضعیف شده و با کوچک‌ترین ضربه دچار شکستگی می‌شود. این پدیده در سنین سالمندی شایع بوده اما با اقدامات ساده‌ای می‌توان آن را به تاخیر انداخت یا شدت آن را کاهش داد.
پوکی استخوان اغلب تا زمان شکستگی استخوانی علامتی ندارد
اهمیت پوکی استخوان در آن است که اغلب تا زمان شکستگی استخوانی علامتی ندارد. ستون فقرات، استخوان ران، لگن، مچ دست و انتهای ساعد به ترتیب شایع‌ترین محل‌هایی هستند که در اثر پوکی استخوان دچار شکستگی می‌شوند. بسیاری از شکستگی‌های ستون فقرات تنها با درد شدید پشت همراه هستند و علامت دیگری ندارند. انحراف ستون مهره‌ها در اثر جوش خوردن خودبخودی آنها می‌تواند از علایم این بیماری باشد.


چه عواملی ایجاد کننده پوکی استخوان هستند؟


- سن: با بالارفتن سن، تراکم استخوان در هر دو جنس به تدریج کاهش می‌یابد؛ به طوری که از حدود ۴۰ سالگی نیم تا یک درصد در سال کاهش می‌یابد.


- جنس: پوکی استخوان در زنان به دلیل کم بودن توده استخوان و پدیده یائسگی شایع‌تر است؛ به طوری که زنان در هر سنی ۴ تا ۵ برابر مردان دچار شکستگی استخوان می‌شوند.


- یائسگی و کاهش هورمون‌های جنسی: هورمون‌های جنسی نقش مهمی در استحکام استخوان‌ها دارند. بنابراین هر عاملی از جمله یائسگی که باعث کم شدن این هورمون‌ها شود پوکی استخوان را تسریع می‌کند.


- سابقه فامیلی: در صورت سابقه شکستگی در بستگان نزدیک (پدر، مادر، خواهر و برادر) احتمال ابتلا به شکستگی تا دو برابر افزایش می‌یابد.


- نژاد و عوامل ارثی: نژاد آسیایی و افرادی که پوست و موی روشن دارند، بیشتر در معرض پوکی استخوان هستند.


- جثه بدنی: استخوان‌بندی ظریف و جثه کوچک‌تر موجب افزایش احتمال پوکی استخوان می‌شود.


- بیماری‌های همراه: برخی بیماری‌ها نظیر بیماری‌های مزمن کبد و کلیه، دیابت نوع۱، افزایش هورمون تیروئید و پاراتیروئید، اختلالات هورمون‌های جنسی، اسهال مزمن و اختلالات سوء جذب، بی‌اشتهایی عصبی، پیوند اعضا و برخی سرطان‌ها باعث افزایش احتمال ابتلا به پوکی استخوان می‌شوند.


- مصرف داروها: مصرف طولانی مدت داروهای حاوی کورتون، داروهای ضد صرع و داروهایی که برای درمان بیماری‌های تیروئید مصرف می‌شوند؛ موجب بروز پوکی استخوان می‌شود. این دسته داروها حتما باید با تجویز پزشک و درصورت نیاز با مکمل‌های دارویی مانند کلسیم و ویتامین «د» مصرف شوند.


- ورزش و فعالیت بدنی: ورزش سبب افزایش رشد استخوانی بویژه در کودکی و دوران بلوغ می‌شود. ورزش مناسب و متناسب با سن به طور مستمر موجب افزایش تراکم استخوانی می‌شود.


- رژیم غذایی: کلسیم باعث قوی شدن استخوان‌ها می‌شود. ویتامین «د» نیز مانند کلیدی است که باعث ورود کلسیم به استخوان‌ها و استحکام آنها می‌شود. مصرف این دو ماده در رژیم غذایی به پیشگیری از پوکی استخوان کمک می‌کند.


- مصرف دخانیات و الکل: مصرف دخانیات شامل سیگار، قلیان، پیپ و چپق موجب اختلال در جذب کلسیم و ساخت استخوان، یائسگی زودرس، کاهش وزن و تخریب هورمون‌های جنسی می‌شود که به تسریع پوکی استخوان می‌انجامد. مصرف الکل نیز با کم کردن فعالیت سلول‌های سازنده استخوان موجب پوکی استخوان می‌شود.


پوکی استخوان چگونه منجر به شکستگی می‌شود؟
حدود ۵ درصد زمین خوردگی‌ها منجر به شکستگی می‌شوند
به گزارش یسنا، مسلما استخوان‌هایی که استحکام کافی برای حفظ تعادل بدن را نداشته باشند، به راحتی متعاقب نیروهای جزیی مانند زمین خوردن و یا سقوط از پله دچار شکستگی می‌شوند. به همین دلیل شایع‌ترین علت شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان سقوط و زمین خوردن است. عواملی مانند موانع محیطی، نور کم، اختلال بینایی، فراموشی و استفاده از داروهای خواب آور در افزایش احتمال سقوط و شکستگی نقش دارند.


پوکی استخوان علامتی ندارد اما با مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کنید


- کاهش قد به میزان حدود ۳ سانتی‌متر نسبت به دوران جوانی
- قوز درستون فقرات که به تازگی ایجاد شده باشد
- شکستگی دراثر ضربه خفیف یا زمین خوردن جزیی


اگر به پوکی استخوان مشکوک شدیم، چه کنیم؟


بخاطر داشته باشید که پوکی استخوان براحتی قابل تشخیص و درمان است. تشخیص پوکی استخوان توسط پزشک و با اندازه‌گیری تراکم استخوان انجام می‌شود. اندازه‌گیری تراکم استخوان یک ر وش بدون درد است که با استفاده از دستگاه مخصوصی انجام شده و حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشد.
در صورت تشخیص پوکی استخوان با بکارگیری توصیه‌های دارویی و غیردارویی می‌توان از پیشرفت پوکی استخوان و شکستگی استخوان که مهم‌ترین عارضه آن است پیشگیری کرد. رعایت رژیم غذایی، ترک مصرف دخانیات و فعالیت بدنی مناسب از پیشرفت پوکی استخوان جلوگیری می‌کند. داروهای موثر در افزایش توده استخوان باید با تجویز پزشک مصرف شوند. در صورت نیاز به این داروها آنها را مطابق دستور دارویی و بطور مستمر استفاده کنید.


در صورت بروز پوکی استخوان برای پیشگیری از شکستگی چه باید کرد؟


با پیش‌بینی دستگیره و نرده در محل پله، آشپزخانه و حمام؛ کنترل مستمر موانع عبور و مرور و استفاده از صندلی یا چهارپایه در حمام و آشپزخانه از زمین خوردن جلوگیری کنید. همچنین اگر از داروهای آرام بخش استفاده می‌کنید حتما محل رفت و آمد خود را در شب کنترل کنید تا مانعی سر راه شما نباشد.


چگونه از بروز پوکی استخوان پیشگیری کنیم؟
- برای پیشگیری از پوکی استخوان قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب به دریافت ویتامین «د» کمک می‌کند.
- از منابع کلسیم و ویتامین «د» به اندازه کافی در رژیم غذایی خود استفاده کنید.
- از مصرف دخانیات به هر شکل (سیگار و قلیان) خودداری کنید.
- ورزش مستمر و متناسب را در برنامه زندگی خود بگنجانید.


پزشکان چه توصیه‌های غذایی برای پیشگیری از بروز پوکی استخوان دارند؟
- غلات، لبنیات، حبوبات، سبزی، ماهی و میوه را در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف روزانه سه لیوان شیر یا ماست کم چرب (یا دو قطعه پنیر بجای هر لیوان شیر) می‌تواند کلسیم مورد نیاز روزانه بدن را تامین کرده به سلامت استخوان‌ها کمک می‌کند.
- از مصرف نوشابه‌ یا قهوه خودداری کرده و دوغ کم نمک را جایگزین آن کنید. روزانه ۶ تا ۸ لیوان آب بنوشید.
- ماهی‌ها، جگر و تخم مرغ منابع غذایی حاوی ویتامین «د» هستند؛ از آنها در برنامه هفتگی غذایی خود استفاده کنید.
- اگر قادر به انجام انواع ورزش‌ها نیستید حداقل سه بار در هفته به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیاده‌روی کنید.
پیاده‌روی بهترین جایگزین برای انواع ورزش‌ها جهت جلوگیری از پوکی استخوان است.




ادامه نوشته

انواع شكستگی

انواع شكستگی

شكستگی باز : هرگاه در ناحیه ی دچار شكستگی زخمی وجود داشته باشد كه با محل شكستگی استخوان مرتبط باشد , بطوری كه باعث شود تا محل شكستگی با محیط بیرون ارتباط داشته باشد , به آن شكستگی باز اطلاق می شود . این مسئله باغث افزایش خطر عفونت در محل شكستگی می گردد .

شكستگی بسته : در این نوع شكستگی ها علی رغم شكسته شدن استخوان پوست سالم است ( زخم بسته ) و به این علت شكستگی بسته نام دارد .

در شكستگی باز به علت احتمال ورود میكروب امكان بروز عفونت های شدید بیشتر از شكستگی بسته می باشد

دررفتگی :
هرگاه دو سطح استخوانی كه در محل مفصل روبروی هم قرار می گیرند بطور كامل یا ناقص از محل خود جابجا می شوند به این حالت دررفتگی گفته می شود . این حالت معمولاً با پارگی و آسیب به رباطهای نگه دارنده اطراف مفصل همراه است . حركت دادن محل دررفتگی همانند شكستگی بسیار دردناك و گاهی غیر عملی است . برای پیشگیری از آسیب به اعصاب و رگهای خونی و همچنین كاهش درد مصدوم باید مانع از حركت مفصل شوید (آتل بندی) .

پیچ خوردگی :
آسیبی است كه به علت كشیده شدن بیش از حد رباط های محافظ مفاصل به وجود می آید . در موارد پیچ خوردگی نیز برای كاهش درد مصدوم و جلوگیری ار ایجاد آسیب بیشتر , باید در اسرع وقت اقدام به بی حركت كردن عضو صدمه دیده كنید (اتل بندی ).

شكستگی جمجمه می تواند با خونریزی داخل جمجمه ای یا ضربه مغزی همراه باشد . بنابراین باید سطح هوشیاری مصدوم , وضعیت تنفس و گردش خون , واكنش تقارن مردمك ها و حس و حركت اندام ها را بررسی كرد و در صورت لزوم و كمك های اولیه مناسب را برا ی مصدوم انجام داد . در این موارد ثابت كردن سر و گردن را فراموش نكنید .

شكستگی دنده ها گاهی با آسیب به ریه , قلب , كبد یا طحال همراه است . به تنفس , نبض و فشارخون مصدوم توجه كنید و ه دنبال علائم خونریزی داخلی باشید .

شكستگی لگن و ران به علت مجاورت با رگ های خونی بزرگ همیشه با خطر خونریزی شدید داخلی و حتی مرگ مصدوم همراه هستند . همچنین خطر دیررس دیگر حركت چربی در خون (آمبولی چربی) به دنبال این شكستگی ها ( به ویژه شكستگی استخوان ران ) و انسداد رگ های ریه است كه معمولاً در عرض 24 تا 72 ساعت بعد از شكستگی روی می دهد و با سرفه , تنگی نفس , احساس بی قراری و اضطراب , تند شدن تنفس و نبض مصدوم و علائم شوك همراه است . آتل بندی و ثابت كردن سریع شكستگی ران بلافاصله پس از وقوع حادثه , احتمال بروز این عارضه ی خطرناك را تا حد زیادی كاهش می دهد .
لگن در برگیرنده اندام ها یادراری – تناسلی است و شكستن لگن خطر آسیب به این اندام ها را در بر دارد .

شكستگی مهره های ستون فقرات ( به ویژه مهره های گردنی ) از اهمیت بالایی برخوردار است و نیاز به مراقبتهای خاص دارد . بنابراین به علائم و نشانه های آسیب به ستون فقرات (مثل زخم , كبودی یا سایر علائم ضربه به سر , گردن و ستون فقرات , دردناك بودن ستون فقرات هنگام لمس , ضعف , فلج یا عدم توانایی در حركت دادن اندام ها و از دست دادن حس یا مورمور شدن قسمتی از بدن در زیر ناحیه صدمه دیده ) توجه كنید و در صورت لزوم كمك های اولیه زیر را برای مصدوم انجام دهید :

1- مصدوم را در وضعیت ثابت نگه دارید و از هر گونه جابه جایی مصدوم به شدت پرهیز كنید .

2- به سطح هوشیاری , راه هوایی , تنفس و گردش خون مصدوم توجه كنید . تنفس این بیماران ممكن است به صورت شكمی باشد (بالا و پایین آمدن شكم با هر بار تنفس )

3- نبض , حس و حركت اندام ها رابررسی كنید .

4- كمكهای اولیه را برای سایر عوارض و صدمات جدی مصدوم را انجام دهید .

5- جز برای انجام احیای قلبی –ریوی یا دور كردن مصدوم از محل ناامن و خطرناك , اقدام به جابجایی مصدوم نكنید .

6- با كمك تخته كمری كوتاه یا بلند , ستون مهره های مصدوم را ثابت كنید .

7- تا رسیدن نیروهای امدادی به محل , از هرگونه جابه جایی مصدوم به شدت خودداری كنید و به ارزیابی مداوم و یادداشت علائم حیاتی وی ادامه دهید .

شكستگی جمجمه می تواند با خونریزی داخل جمجمه ای یا ضربه مغزی همراه باشد . بنابراین باید سطح هوشیاری مصدوم , وضعیت تنفس و گردش خون , واكنش تقارن مردمك ها و حس و حركت اندام ها را بررسی كرد و در صورت لزوم و كمك های اولیه مناسب را برا ی مصدوم انجام داد . در این موارد ثابت كردن سر و گردن را فراموش نكنید .

شكستگی دنده ها گاهی با آسیب به ریه , قلب , كبد یا طحال همراه است . به تنفس , نبض و فشارخون مصدوم توجه كنید و ه دنبال علائم خونریزی داخلی باشید .

شكستگی لگن و ران به علت مجاورت با رگ های خونی بزرگ همیشه با خطر خونریزی شدید داخلی و حتی مرگ مصدوم همراه هستند . همچنین خطر دیررس دیگر حركت چربی در خون (آمبولی چربی) به دنبال این شكستگی ها ( به ویژه شكستگی استخوان ران ) و انسداد رگ های ریه است كه معمولاً در عرض 24 تا 72 ساعت بعد از شكستگی روی می دهد و با سرفه , تنگی نفس , احساس بی قراری و اضطراب , تند شدن تنفس و نبض مصدوم و علائم شوك همراه است . آتل بندی و ثابت كردن سریع شكستگی ران بلافاصله پس از وقوع حادثه , احتمال بروز این عارضه ی خطرناك را تا حد زیادی كاهش می دهد .
لگن در برگیرنده اندام ها یادراری – تناسلی است و شكستن لگن خطر آسیب به این اندام ها را در بر دارد




ترميم استخوان‌ها با استفاده از نسل جديد ايمپلنت‌ها

حتما تا به حال با افرادي مواجه شده‌ايد كه در اثر يك حادثه، دچار شكستگي استخوان شده باشند. در چنين مواردي معمولا پزشكان براي ترميم و به اصطلاح جوش خوردن استخوان‌ شكسته از يك ايمپلنت‌ استفاده مي‌كنند   .
                                       
 

در حقيقت ايمپلنت‌ها همان چيزي هستند كه از گذشته‌هاي دور تحت عنوان پلاتين از آن نام برده مي‌شد، اما برخلاف آنچه به نظر مي‌رسد ايمپلنت‌هاي فلزي در اغلب موارد از جنس فلزاتي به غير از فلز پلاتين هستند. اين قطعات كه در محل شكستگي قرار مي‌گيرند از آلياژهايي ساخته مي‌شوند كه در محيط بدن كمتر دچار خوردگي مي‌شوند و علاوه بر اين يون‌هاي فلزي كمتري را در بدن آزاد مي‌كنند چراكه در غير اين صورت بدن، اين جسم خارجي را نپذيرفته و اين نوع ايمپلنت‌ توسط بدن پس زده خواهد شد.

به همين علت معمولا در تهيه ايمپلنت‌ها از فولاد زنگ‌نزن و آلياژهايي نظير تيتانيوم و كبالت استفاده مي‌شود. ويژگي منحصر به فرد اين آلياژها اين است كه هيچ واكنشي با بافت زنده نشان نداده و توسط بدن ما انسان‌ها پس زده نخواهند شد. البته بايد توجه داشت موادي كه به عنوان نوعي پوشش در سطح اين آلياژها قرار مي‌گيرند نقش بسيار مهمي در تقويت آنها خواهند داشت، اما در سال‌هاي اخير افزايش قيمت اين فلزات و همچنين پيامدهاي ناشي از كاربرد اين فلزات در تهيه ايمپلنت‌ها مانند سايش استخوان‌هاي مجاور يا فرسايش بافت مجاور در نتيجه وزن بالايي كه دارند موجب شده است كه مطالعات و تحقيقات گسترده‌اي براي يافتن جايگزيني مناسب براي اين نوع آلياژها انجام شود. با توجه به اهميت اين موضوع گروهي از محققان دانشگاه تربيت مدرس تحقيقاتي را درباره استفاده از مواد سراميكي بيواكتيو در ساخت ايمپلنت‌ها با هدف تسريع در فرآيند ترميم استخوان‌ و همچنين كاهش پيامدهاي ناشي از استفاده ايمپلنت‌ها در بيماراني كه دچار شكستگي‌هاي استخواني شده انجام داده‌اند كه با نتايج موفقيت‌آميزي نيز همراه بوده است.

ادامه نوشته

شکستگی گردن استخوان ران در ناحیه لگن - درمان  

شکستگی گردن استخوان ران در ناحیه لگن - درمان




درمان شکستگی گردن استخوان ران همواره عمل جراحی است ولی انتخاب نوع عمل جراحی بسته به شدت جابجایی و سن بیمار متفاوت است.
در شکستگی های بدون جابجایی درمان همیشه بصورت فیکس کردن قطعات شکسته شده به توسط سه عدد پیچ است.

1226 5 1226 1
 تثبیت شکستگی گردن استخوان ران به توسط پیچ
ادامه نوشته

استئو سارکوم چیست؟

                                استئو سارکوم چیست؟

استیوسارکوم و یا استئوژنیک سارکوما شایع ترین تومور بدخیم اولیه استخوان است که در سنین جوانی و اکثرا بین ۱۰ الی۳۰ سالگی بوجود میاید. در طی این بیماری سلولهای بدخیم استخوان ساز شروع به تکثیر و ایجاد تومور می کنند. شیوع این بیماری سالیانه دو الی سه نفر به اذائ هر یک میلیون نفر جمعیت می باشد بنابراین اینطور تخمین زده میشود که در کشور ما هر سال۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر مبتلا به این بیماری میشو ند. اولین و مهمترین علامت بیماری درد میباشد و با پیشرفت آن تورم نیز در محل مبتلا ایجاد میگردد. این بیماری به نسبت مساوی بین دختران و پسران دیده می شود و شایع ترین محل درگیری در اطراف مفصل زانو می باشد. امروزه مو تاسیون های ژنتیکی را عامل اصلی ایجاد بیماری می دانند ولی اینکه چه عامل و یا عواملی باعث این جهش های ژنتیکی می شود ؛ نامعلوم است. امروزه با پیشرفت هائی که در درمان این بیماری بوجود آمده است خوشبختانه درصد بالائی از این بیماران بهبودی کامل پیدا کرده و به آغوش اجتماع باز میگردند. درمان استئو سارکوم عبارت است از چند مرحله شیمی -درمانی قبل از عمل جراحی و چند مرحله بعد از عمل. در عمل جراحی ؛ جراح سعی به خارج کردن تومور و بازسازی اندام  به نحوی که برای بیمار قابل استفاده باشد را میکند

 

آرتروسکوپی -

 

آرتروسکوپی


آرتروسکوپی یک درمان جراحی است که از دهه های پیش متداول شده و امروزه به توسط متخصصین ارتوپدی در موارد مختلفی از آن استفاده میشود. این روشی برای دیدن داخل مفصل است. Arthro به معنای مفصل و scopy به معنای دیدن است. در واقع یک آرتروسکوپ یک مفصل بین است. پزشک معالج با دیدن داخل مفصل میتواند بسیاری از بیماریهای آنرا تشخیص داده و میتواند اقدام به درمان جراحی بعضی از آنها از طریق آرتروسکوپ کند. در کل دنیا هر سال حدود چهار میلیون آرتروسکوپی زانو انجام میشود.

توضیح تکنیک آرتروسکوپی

مهمترین قسمت یک آرتروسکوپ یک لوله فلزی توخالی به اندازه تقریبی یک نی است ( منظور نی هایی است که برای نوشیدن مایعات از آنها استفاده میشود). در یک انتهای این لوله فلزی یک دوربین فیلمبرداری بسیار دقیق قرار گرفته است و در درون لوله تعداد زیادی عدسی وجود دارد. پزشک متخصص ارتوپد از طریق یک شکاف چند میلیمتری این لوله را از جلوی زانو وارد فضای مفصلی زانو کرده و سپس تصاویر تهیه شده توسط دوربین به یک مانیتور با وضوح بالا منتقل میشود تا پزشک معالج بتواند تصاویر داخل زانو را روی مانیتور ببیند. یک منبع نور پرقدرت از طریق همان لوله نور کافی را برای دیدن داخل مفصل در اختیار میگذارد. از طریق یک شکاف دیگر در بالای زانو لوله باریک دیگری وارد زانو میشود تا از طریق آن مقداری مایعات به داخل زانو فرستاده شود. هدف از این کار یکی اینست که مایع کدر داخل زانو خارج شده و یک مایع شفاف و زلال جای آنرا بگیرد تا داخل زانو بهتر دیده شود و دلیل دیگر، افزایش حجم داخل مفصل است تا به این طریق اجزای مفصل بیشتر از هم فاصله گرفته و بهتر دیده شوند و فضا برای حرکت آرتروسکوپ در مفصل نیز مهیا شود. پزشک معالج میتواند بسیاری از قسمت های داخل زانو را از طریق آرتروسکوپ ببیند و بیماری ها و ضایعات آنرا تشخیص دهد. پس یکی از کاربردهای این وسیله تشخیص بعضی از بیماری های زانو است. پزشک معالج ممکن است از طریق شکاف کوچک دیگری در جلوی زانو ابزارهای جراحی خاصی را به داخل مفصل فرستاده و از طریق آنها اقدام به درمان جراحی بعضی از ضایعات درون مفصلی کند. این وسایل بسیار متنوع هستند. بعضی از آنها مانند چاقو برای بریدن بکار برده میشوند. با بعضی دیگر که یک سر چرخنده دارد میتوان قسمت هایی از بافتهای داخل زانو را تراشید. میتوان از لیزر هم در حین آرتروسکوپی استفاده کرد. پس آرتروسکوپ کاربرد درمانی نیز دارد.

مراحل درمان

معمولا درمان آرتروسکوپی بصورت یک جراحی سرپایی است. به این منظور که بیمار مدت کوتاهی معمولا چند ساعت قبل از جراحی در بیمارستان بستری شده و بعد از آرتروسکوپی میتواند در همان روز از بیمارستان مرخص شود. مانند هر عمل جراحی دیگر بیمار باید به توسط متخصص بیهوشی تحت بیهوشی عمومی یا بیحس کمری یا بندرت بیحسی محلی قرار بگیرد. پس باید قبل از شروع عمل، بیمار حداقل بمدت هشت ساعت چیزی نخورده و نیاشامیده باشد. کل آرتروسکوپی ممکن است چیزی حدود نیم تا یک ساعت وقت ببرد. مواردی که میتوان از آرتروسکوپ در درمان آنها استفاده کرد عبارتند از :

        ● ترمیم یا خارج کردن قسمتی از منیسک پاره شده.
        ● بازسازی لیگامان صلیبی جلویی ACL که پاره شده است.
        ● خارج کردن قسمت هایی از غضروف مفصلی که آسیب دیده است.
        ● خارج کردن تکه های غضروف یا استخوان که در درون مفصل زانو رها هستند.
        ● خارج کردن بافت سینوویال Synovial tissue که ملتهب و بیمار شده است.

اگر برای عمل جراحی، از بیهوشی عمومی استفاده نشده باشد بیمار هم میتواند از طریق مانیتور داخل زانویش را ببینید. در انتهای جراحی،شکاف های پوستی بخیه شده و پانسمان میشوند.

بازپروری بعد از انجام آرتروسکوپی زانو

بهبودی بعد از جراحی آرتروسکوپی بسیار سریعتر و راحتتر از دیگر جراحی های متداول است با این حال باید مراقبت هایی را بعد از جراحی رعایت کرد. باید زانو را تا چند روز بعد از جراحی بالاتر از سطح قلب قرار داد پس بیمار باید دراز کشیده و اندام تحتانی را بالا نگه دارد. استفاده از یخ برای سرد کردن زانو میتواند مفید باشد. اطراف زانو پانسمان شده است و پزشک زمان تعویض پانسمان و اینکه بیمار چه موقع میتواند دوش بگیرد را تعیین میکند. بعد از چند روز پزشک ارتوپد بیمار را مجدداً ویزیت کرده و زانو را معاینه میکند. بیماران اغلب بعد از آرتروسکوپی باید تا مدتی از عصای زیر بغل استفاده کنند. مدت و نحوه استفاده را پزشک معالج تعیین میکند. زمان استفاده از اتومبیل و رانندگی را هم پزشک معالج با در نظر گرفتن متغییر هایی مثل نوع بیماری زانو، شدت درد بیمار، نوع داروهای استفاده شده به توسط بیمار، توانایی بیمار در کنترل زانو و اینکه اتومبیل از دنده اتوماتیک استفاده میکند یا خیر تعیین میکند. معمولا بیماران میتوانند بعد از یک تا سه هفته رانندگی کنند. از داروهایی برای کاهش درد بعد از عمل استفاده میشود و ممکن است داروهایی برای کاهش احتمال لخته شدن خون برای بیمار تجویز شود. یکی از مهمترین قسمت های بازپروری بعد از آرتروسکوپی تقویت عضلات اطراف زانو و بدست آوردن دامنه حرکات زانو است که با انجام نرمش های بخصوصی باید زیر نظر فیزیوتراپ انجام شود.

عوارض آرتروسکوپی زانو

آتروسکوپی مانند هر عمل جراحی دیگر ممکن است با عوارضی همراه باشد مثل عفونت یا لخته شدن خون در ساق یا جمع شدن خون در زانو. در صورت بروز علائم زیر باید بیمار به پزشک معالج مراجعه کند : تب، لرز، قرمزی یا گرمای دائم در اطراف زانو، افزایش شدت درد زانو، تورم زیاد زانو و ایجاد درد یا تورم در عضلات پشت ساق

نتایج درمان

معمولا بیمار میتواند بعد از شش تا هشت هفته به فعالیت های بدنی عادی برگردد مگر در بازسازی های ACL که این مدت ممکن است قدری طولانی تر باشد. برای انجام فعالیت های بدنی شدیدتر مثل ورزش های پرفعالیت بیمار باید مدت بیشتر صبر کرده و بازپروری زانو را با دقت و پشتکار بیشتری ادامه دهد. نتایج کلی درمان البته بستگی مستقیم به نوع بیماری دارد که به بخاطر آن آرتروسکوپی انجام شده است.
 

برگرفته از کتاب کلیات جراحی در اتاق عمل تالیف  ...........


عمل جراحی تعویض مفصل زانو ( total knee)


اگر درد مفصل زانو تا اندازه ای تشدید شد که مصرف دارو نتواند آن را تسکین ببخشد و یا مشکلات موجود درفعالیت های روزمره را دردناک، سخت یا غیر ممکن سازد پزشکان جراح می توانند در مواردی مفصل آسیب دیده را با مفصل مصنوعی تعویض نمایند.پزشک معالج شما به شما کمک می کند تا بسیاری از سوالات خود را از ایشان جواب بگیرید.
موضوعات مرتبط: اتاق عمل
ادامه مطلب
ادامه نوشته

انواع شکستگی

 انواع شکستگی
ادامه نوشته

پارگی تاندون

پارگی تاندون پا چیست؟

ادامه نوشته